روستای اسلامیه تفت

روستای اسلامیه درده کیلومتری شهر تفت و حدود سی کیلومتری شهر تاریخی یزد واقع شده است که تا چند سال پیش با نام فراشاه معروف بوده است . نام یزد که به میان می آید بادگیرها علم می شوند و خورشید به یکباره هجوم می آورد. سرزمینی کویری که قنات ها و بادگیرهایش ناجیان هزاران ساله مردمان ساکن در این دیارند. در میان شهرهای یزد نام تفت را بارها شنیده اید. سرزمین که در مجاورت مرکز استان و شهر یزد قرار گرفته اما آب و هوایش معتدل تر است. اگر اهل سیر و سیاحتید حتما می دانید که تفت به شهر آسیاب هاب آبی شهرت دارد . حتی یکی از آسیاب هایش که قریب به چهارصد سال عمر دارد هنوز هم گندم های شهر را با آغوش باز می پذیرد.

روستای فراشاه یا همان اسلامیه این روزها از همان روزگار قدیم که بر سر راه مهم یزد به شیراز قرار داشته محلی برای داد و ستد بوده است به خصوص محصولات دامی بیشتر از کالاهای دیگر داد و ستد می شد .کاروانسرای فراشاه در کنار قهوه خانه هایش این تکه از این سرزمین را به گذرگاهی جذاب برای مسافرین بدل کرده بوده تا استراحتی کرده و به تجارت بپردازند. اسلامیه در طول تاریخ یکی از رباط ها یا همان کاروانسراهای بین راهی مهم تلقی می شده است. از دور که نگاهی به این سرزمین بیاندازید کوه های بلندبالایی را خواهید دید که روستا را از هر طرف در آغوش کشیده اند. انجیرایی، شیرکوه، سهراب، عقاب کوه و گلوبادام نام کوههایی است ه در اطراف این روستا سر به فلک کشیده اند .

موزه مارکار یزد

یکی از جاهای دیدنی و موزه های قدیمی شهر تاریخی یزد موزه مارکار است .موزه مارکار یزد در حقیقت موزه تاریخ و فرهنگ و هنر زرتشتیان این شهر محسوب می شود. با بازدید از این موزه می توانید با زرتشتیان بیشتر آشنا شوید و از آداب و رسوم آنها مطلع گردید. موزه مارکار در بنایی با قدمت بیش از ۸۰ سال تاسیس شده است. سبک معماری خاص و منحصر به فرد این بنا سبب شهرت آن گشته است.

در موزه مارکار، نور خورشید با بیشترین میزان خود، سبب روشنایی فضای داخلی می گردد. همچنین سبک معماری این موزه باعث شده تا فضای داخل بنا در فصل تابستان، خنک و در فصل زمستان گرم باشد.

اغلب بخش های موزه مارکار دست نخورده باقی مانده و دچار هیچ تغییری نگردیده است. برای مثال حمام ها و سرویس های بهداشتی آن با همان سبک قدیمی بازسازی شده اند. همچنین آب انبار، راه قنات و پاکنه که روزگاری به منظور تامین آب این بنا به کار می رفته اند، هنوز هم باقی و پا بر جا هستند.

این بنا توسط پشوتن جی دوسابایی مارکار ساخته شده است. این بنا در ابتدا به عنوان پرورشگاه، دبستان، دبیرستان و خوابگاه دانش آموزی مورد استفاده قرار می گرفت. اما ساخت فاز نخست این موزه توسط اسفندیار اختیاری در سال ۱۳۹۴ ه.ش به پایان رسید.